Πανδαισία χρωμάτων κατά τη δύση του ηλίου στην πόλη του Ναυπλίου.

 

Η δύση του ηλίου είναι από τις ωραιότερες στιγμές της ημέρας. Αν και το δίλημμα «Ανατολή ή Δύση ηλίου» παραμένει ακόμη βασανιστικό για πολλούς ανθρώπους, αφού δεν μπορούν να επιλέξουν ποια ώρα της ημέρας είναι πιο γλυκιά και πιο όμορφη.

Άλλωστε και στις δύο περιπτώσεις τα χρώματα κυριαρχούν. Και, απλά, υπέροχα. Ο φακός απαθανάτισε τη δύση του ηλίου πάνω από την πόλη του Ναυπλίου και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.

Η φύση έχει πάρει την παλέτα της και ζωγραφίζει. Τα χρώματα στις κρύες ημέρες του χειμώνα, έρχονται τόσο γαλήνια για να ηρεμήσουν την ψυχή σου και να πάρουν μακριά τις όποιες σκέψεις και σκοτούρες, μόνο βλέποντας τα.

Και φωτίζουν τόσο υπέροχα το μαγευτικό τοπίο που περιβάλλει την όμορφη πόλη του Ναυπλίου

Σε όλα τα μέρη της Γης το θέαμα διαφέρει από εποχή σε εποχή, καθώς «αλλού
βλέπουμε τον Ήλιο να δύει το καλοκαίρι και αλλού τον χειμώνα. Αυτό οφείλεται
στην κλίση που έχει ο άξονας της Γης, καθώς αυτός κινείται γύρω από τον Ήλιο.
Τον χειμώνα, βλέπουμε τον Ήλιο να δύει χαμηλά στον ορίζοντα και το καλοκαίρι
ψηλά», λέει ο κ. Νίκος Ματσόπουλος από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Η
ομορφιά ενός ηλιοβασιλέματος εξαρτάται από το φυσικό τοπίο που βρίσκεται
κανείς. «Ο Ήλιος από τη θάλασσα ανατέλλει και στη θάλασσα δύει. Αυτό που σπάει
τη μονοτονία και δίνει ξεχωριστό χρώμα στο θέαμα, είναι αν μπροστά από τον
Ήλιο υπάρχει κάποιο αντικείμενο ή στοιχείο της φύσης - ένας βράχος, ένα
δέντρο, ένα πλοίο που περνάει».

Στην Ελλάδα, πολλά είναι τα μέρη που «περηφανεύονται» για το ηλιοβασίλεμά
τους. Η Πορτάρα στο λιμάνι της Νάξου, που χαρίζει το ιδανικό κάδρο για τις
φωτογραφίες των τουριστών, μέσα από την πύλη του Ναού του Απόλλωνα. Άλλος ένας αρχαίος ναός, του Ποσειδώνα στο Σούνιο, έχει ανάλογη φήμη. Όπως και η Μικρή Βενετία της Μυκόνου. Υπάρχουν και τοποθεσίες λιγότερο γνωστές στους πολλούς, αλλά εξίσου μαγικές: η Επισκοπή στη Σίκινο, σε υψόμετρο 500, η Παναγία η Καλαμιώτισσα στην Ανάφη, όπου για να φτάσεις ανηφορίζεις για μιάμιση ώρα πάνω στον θεόρατο βράχο, το στενό Τήνου - Άνδρου, σε ένα σημείο δύσβατο από τη
μεριά της Τήνου και η Μύρινα στη Λήμνο, από όπου τη στιγμή που δύει ο ήλιος
διαγράφεται στο βάθος το περίγραμμα του Άθω στο Άγιον Όρος.


Η έρημος της Αριζόνα, τα εξωτικά νησιά της Καραϊβικής, η Κούβα, η
ηφαιστειογενής Χαβάη, το Μπαλί, η βορειοανατολική μεριά της Τασμανίας, αλλά
και η θέα του Ήλιου από το Κιλιμάντζαρο είναι μερικά από τα πιο ξακουστά για
το ηλιοβασίλεμά τους σημεία του πλανήτη, έτσι όπως τα έχουν καταγράψει
επισκέπτες και τουριστικοί οδηγοί.


Ένα από τα πιο παράξενα ηλιοβασιλέματα είναι αυτό στο Χάμερφεστ της Νορβηγίας,
όπως και στις γύρω περιοχές. Κυρίως χάρη στη σπανιότητά του, μια που
εξαφανίζεται στα τέλη Οκτωβρίου και επανέρχεται τον Μάρτιο.