Η άγρια ζωή μόλις λίγα εκατοντάδες μέτρα από το Ναύπλιο εξελίσσεται με
τους δικούς της ρυθμούς και φυσικά με τους δικού της κανόνες, καθώς οι
θηρευτές παραμονεύουν παντού και τα θηράματα πλούσια σε αριθμό δεν
μπορούν να αποφύγουν τη μοιραία επίθεση. Όταν μάλιστα θηρευτής είναι το
πιο γρήγορο ιπτάμενο πλάσμα στον πλανήτη το θήραμα δεν έχει σχεδόν
καμία επιλογή σωτηρίας παρά μόνο την τύχη που τις περισσότερες φορές
δεν ειναι με το μέρος του.
Έτσι σήμερα ο φωτογραφικός φακός εντόπισε ένα γεράκι, το είδος πετρίτη
της αρκτικής (Falco peregrinus calidus) , στον Υδροβιότοπο Ναυπλίου -
Νέας Κίου να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα στον άγριο
κόσμο της φύσης.
Το αρκτικό γεράκι είναι ένα πλήρως μεταναστευτικό πτηνό που εκτελεί
ταξίδια πολύ μεγάλων αποστάσεων. Ζει συχνά σε υγρές εκτάσεις και
έρχεται το χειμώνα από βορειότερες χώρες. Το συγκεκριμένο υποείδος του
πετρίτη φωλιάζει στην αρκτική τούνδρα και φθάνει ως τη Μεσόγειο για να
διαχειμάσει.
Ο πετρίτης, θεωρείται από τους ερευνητές, ο ταχύτερος ιπτάμενος,
αρτίγονος οργανισμός στην υφήλιο στις κάθετες εφορμήσεις αναπτύσσει
389χιλ την ώρα.
Ο πετρίτης τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με μεσαίου μεγέθους πτηνά,
κυρίως περιστέρια, αλλά και υδρόβια, ωδικά και καλοβατικά.Παγκοσμίως,
υπολογίζεται ότι μεταξύ 1.500 και 2.000 είδη πουλιών (μέχρι περίπου το
ένα πέμπτο των ειδών των πτηνών στον κόσμο) βρίσκονται στο διαιτολόγιο
αυτών των γερακιών. Στην Βόρεια Αμερική, τα θηράματα ποικίλλουν σε
μέγεθος από τα μικρόσωμα κολιμπρί, βάρους 3 γραμμαρίων (Archilochus
spp., Selasphorus spp.), μέχρι τους καναδικούς γερανούς (Grus
canadensis), βάρους 3,1 κιλών. Πάντως, τα περισσότερα θηράματα έχουν
βάρος από 20 έως 1.100 γραμμάρια.
Ο πετρίτης έχει το πιο ευρύ φάσμα θηραμάτων/πτηνών από οποιοδήποτε
αρπακτικό στη Βόρεια Αμερική, με περισσότερα από 300 είδη,
συμπεριλαμβανομένων περίπου 100 παρυδάτιων.Ακόμη και μικρότερα γεράκια
θηρεύονται, όπως το νανογέρακο, αλλά και κουκουβάγιες.Στις αστικές
περιοχές, το κύριο θήραμα είναι τα περιστέρια, που αποτελούν το 80% ή
περισσότερο της δίαιτάς τους σε ορισμένες πόλεις. Άλλα κοινά πουλιά που
προτιμώνται τακτικά, είναι οι πάπιες, οι φάσσες, τα πετροχελίδονα, τα
ψαρόνια, οι κοκκινολαίμηδες, τα κοτσύφια και διάφορα κορακοειδή (όπως
κουρούνες και καρακάξες).
Εκτός από τις νυχτερίδες που κυνηγά το βράδυ, ο πετρίτης σπάνια
στρέφεται σε θηλαστικά, όπως ποντίκια, λαγούς, μυγαλές και σκίουρους. Οι
παράκτιοι πληθυσμοί του μεγαλόσωμου υποείδους pealei τρέφονται σχεδόν
αποκλειστικά με θαλασσοπούλια. Έντομα και τα ερπετά αποτελούν μικρό
ποσοστό της δίαιτας, η οποία ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με τα
διαθέσιμα θηράματα
Ο πετρίτης κινδύνευσε σοβαρά με εξαφάνιση λόγω της χρήσης
οργανοχλωριούχων παρασιτοκτόνων, ειδικά τού DDT, κατά την διάρκεια της
δεκαετίας του 1950, '60, και '70. Οι δηλητηριώδεις ουσίες συσσωρεύονταν
στον λιπώδη ιστό των πτηνών, μειώνοντας την ποσότητα του ασβεστίου στο
κέλυφος των αβγών τους. Με λεπτότερο κέλυφος, λιγότερα αβγά έφθαναν
στην εκκόλαψη.
Σήμερα, οι πληθυσμοί του πετρίτη έχουν ανακάμψει στα περισσότερα μέρη
του κόσμου. Στη Βρετανία, υπήρξε ανάκαμψη των πληθυσμών μετά τη
δεκαετία του 1960. Αυτό έχει βοηθηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη Βασιλική
Εταιρεία για την Προστασία των Πτηνών.
Κατάσταση στην Ελλάδα
Στην ηπειρωτική Ελλάδα, ο πετρίτης έχει ευρεία αλλά αραιή εξάπλωση,
κάτι που συμβαίνει και στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου και του
Ιονίου. Ωστόσο, στην Κρήτη είναι σπάνιος. Οι πληθυσμοί του είναι δύσκολο
να καταμετρηθούν με ακρίβεια, αλλά υπάρχει μείωση ιδιαίτερα στην
ευρύτερη περιοχή των Πρεσπών και στην Β. Πελοπόννησο.
Πολύ λίγα είναι γνωστά για την μεταναστευτική του συμπεριφορά, αν και
θεωρείται ότι είναι καθιστικό πτηνό στην πλειονότητα των περιπτώσεων,
με μικρές υψομετρικές μετακινήσεις κατά την διάρκεια του χειμώνα, λόγω
έλλειψης τροφής.
Μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η λαθροθηρία και η δηλητηρίαση από
φυτοφάρμακα. Ο πετρίτης είναι, ίσως, το παλαιότερο γεράκι στην
ιερακοθηρία, με αναφορές για χρησιμοποίησή του από τους νομάδες της
Κ.Ασίας, εδώ και 3000 χρόνια
STUDIO B&G ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΓΙΩΤΗΣ - Γ.ΡΑΣΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου