ΤΟ ΑΣΠΙΔΟΝΕΡΟ.

Η ΣΟΦΙΑ των παλαιών Μοναχών του Αγίου Ορούς , όπως αποθησαυρίστηκε από τους Βυζαντινούς μας προγόνους, έδινε λύσεις σε πολλά προβλήματα και δυσκολίες της καθημερινότητάς τους , όπως σε περιπτώσεις από αιφνίδια δαγκώματα φιδιών ή άλλων δηλητηριωδών ερπετών.
* * *
“…ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ πάλι στην Ι.Μονή της Μεγίστης Λαύρας, παρατήρησα ότι μπήκε στο καθολικό ο γνωστός μου π.Παϊσιος, που ήταν τότε Εκκλησιαστικός, και βγήκε κρατώντας μία μεγάλη γυάλινη φιάλη (νταμιζάνα).

Στην απορία μου, μου είπε: «τελείωσε το ασπιδόνερο και θα κάνουμε νέο».

Στην Λαύρα, από τα χρόνια της ιδρύσεώς της, φυλάσσεται ως σπάνιο κειμήλιο στο σκευοφυλάκιο και ως αυτοκρατορικό δώρο, η γλώσσα ασπίδος(είδος κόμπρας),ενός μεγάλου φιδιού των Ινδιών. Η γλώσσα αυτή που περιέχει ακόμη δηλητήριο, φυλάσσεται σε αργυροποίκιλτη διάτρητη θήκη, μεγέθους μίας παλάμης. Αυτήν την αφήνουν σε μία λεκάνη με νερό για μισή ώρα και το νερό αναβλύζει φυσαλλίδες.

Στην συνέχεια τοποθετούν το νερό αυτό στην νταμιζάνα και πολλοί που γνωρίζουν τις ιδιότητές τους ζητούν και παίρνουν αυτό σε μπουκάλια. Το ασπιδόνερο πίνεται ως αντίδοτο του δηλητηρίου φιδιών και άλλων δηλητηριωδών ερπετών.”

ΠΗΓΗ:

«Το Άγιον Όρος όπως το γνώρισα.»

Νικόλαος Μπαζώνης.

Ι.Καλύβη Αγίου Ακακίου Καυσοκαλυβίων.