Παγκόσμια Ημέρα Θαλάσσιων Λιβαδιών!

 

Η 1η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως «Παγκόσμια Ημέρα Θαλάσσιων Λιβαδιών» 

(«World Seagrass Day»), σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί η αξία αυτών 

των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και η ανάγκη προστασίας τους.

 Η απόφαση ελήφθη στις 23 Μαΐου 2022 από τη γενική συνέλευση του διεθνούς οργανισμού.

Τα θαλάσσια λιβάδια είναι καθοριστικά για την υγεία των θαλασσών, καθώς φιλτράρουν και καθαρίζουν το νερό, προστατεύουν τις ακτές από τη διάβρωση, αποτελούν ενδιαίτημα, καταφύγιο και τόπο αναπαραγωγής για μεγάλο αριθμό ειδών χλωρίδας και πανίδας, φιλτράρουν και καθαρίζουν το νερό και αποτελούν δείκτες υγείας του παράκτιου θαλάσσιου χώρου.

Επίσης, παρότι καλύπτουν λιγότερο από το 0,1% του θαλάσσιου πυθμένα του πλανήτη, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, απορροφούν και συγκρατούν το 18% του διοξειδίου του άνθρακα που αποθηκεύεται στις θάλασσες και τους ωκεανούς του πλανήτη κάθε χρόνο, αποτελώντας έτσι «ανάχωμα» κατά της κλιματικής αλλαγής. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας, ο πλανήτης χάνει εκτάσεις της τάξης του 7% αυτών των πολύτιμων θαλάσσιων οικοσυστημάτων, που αντιστοιχούν σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου κάθε 30 λεπτά!

Στη Μεσόγειο και την Ελλάδα, τα θαλάσσια λιβάδια σχηματίζονται κυρίως από την Ποσειδωνία (Posidonia oceanica). Πρόκειται για ένα είδος θαλάσσιου φανερόγαμου, ενδημικού της Μεσογείου, που λανθασμένα το αποκαλούμε «φύκια», καθώς πρόκειται για ανώτερο φυτό με ριζικό σύστημα, βλαστό και άνθη. Τα υποθαλάσσια λιβάδια που σχηματίζει η Ποσειδωνία συγκαταλέγονται στα πλέον παραγωγικά θαλάσσια οικοσυστήματα της Μεσογείου. Φιλοξενούν περισσότερα από 1.400 είδη φυκών και ζώων (μεταξύ αυτών, περισσότερα από 80 είδη εμπορικής σημασίας), απορροφούν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα από τα τροπικά δάση, λειτουργούν ως «φυσικός φράχτης», αποτρέποντας τη διάβρωση των παραλιών, και σε αυτά οφείλεται και η καθαρότητα των θαλασσών μας.

Σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, και κυρίως στις πλέον ρυπασμένες περιοχές της, η Ποσειδωνία αποτελεί είδος που απειλείται με εξαφάνιση. Η ανθρώπινη δραστηριότητα των τελευταίων 50 ετών ευθύνεται για τη μείωση της έκτασης των λιβαδιών Ποσειδωνίας στη Μεσόγειο σε ποσοστό που ξεπερνάει το 30%. Τα λιβάδια Ποσειδωνίας απειλούνται από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη στην παράκτια ζώνη, από τη θαλάσσια ρύπανση, από την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ιχθυοκαλλιεργειών, και τις καταστροφικές πρακτικές αλιείας, όπως η παράνομη χρήση συρόμενων αλιευτικών εργαλείων και η παράνομη αλιεία με εκρηκτικές ύλες και βέβαια από την κλιματική αλλαγή. Τέλος, τα λιβάδια Ποσειδωνίας δέχονται κάθε καλοκαίρι τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης αγκυροβόλησης των τουριστικών ή επαγγελματικών σκαφών, καθώς και της ύπαρξης κάθε λογής ακατάλληλων αγκυροβολίων που υπάρχουν αυθαίρετα εγκατεστημένα.

Δυστυχώς, τα λιβάδια Ποσειδωνίας είναι εξαιρετικά ευαίσθητα οικοσυστήματα που αναπτύσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς (μόλις κατά λίγα εκατοστά κάθε χρόνο) και έτσι, για να ανακάμψει ένα κατεστραμμένο λιβάδι, απαιτείται χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 100 ετών.