Μία πολύχρωμη αποφοίτηση στον φάρο Ναυπλίου, πολλές φωτογραφίες!

  Μια διαφορετική αποφοίτηση γεμάτη συμβολισμούς και χρώματα έζησαν οι μικροί μαθητές του βρεφονηπιακού σταθμού Δον Πινέλο και οι γονείς τους στο φάρο Ναυπλίου την Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014.

Στα πλαίσια του πολιτιστικού Ιουλίου και των εκδηλώσεων που διοργανώνονται κάθε Παρασκευή του μήνα, οι εκπαιδευτικοι του σταθμού Έλενα και Ιωάννα Ιωαννίδη πραγματοποίησαν την καθιερωμένη αποφοίτηση των μαθητών στον χώρο του φάρου στο λιμάνι του Ναυπλίου.

"Διαλέξαμε να κάνουμε φέτος την γιορτή της αποφοίτησης στον χώρο του φάρου θέλοντας να δώσουμε στην εκδήλωση έναν συμβολισμό", τόνισε η Έλενα Ιωαννίδη και συνέχισε λέγοντας, "Ο πρώτος μεγάλος φάρος στην ζωή των παιδιών είναι η οικογένεια και ο δεύτερος το πρώτο τους σχολείο, γιαυτό η εκδηλωση γίνεται φέτος εδώ στον φάρο του Ναυπλίου με φόντο το Μπούρτζι την θέα του Αργολικού κόλπου και την νυχτερινή άποψη της πανέμορφης πόλης μας."

Η εκδήλωση ξεκίνησε με αφήγηση ποιημάτων από τα ίδια τα παιδιά, με θέμα τους φάρους και την θάλασσα, ενώ οι γονείς των παιδιών άκουσαν το πασίγνωστο δράμα της Ελληνικής μυθολογίας με πρωταγωνιστές την Ηρώ και τον Λέανδρο, όπου συναντάμε στην ουσία τον πρώτο φάρο.

Η Ηρώ ήταν ιέρεια της Αφροδίτης η οποία κατοικούσε σε ένα πύργο στην πόλη της Σηστού, στην ευρωπαϊκή ακτή του Ελλησπόντου. Ο Λέανδρος, ένας νεαρός από την Άβυδο, στην απέναντι όχθη του στενού, την ερωτεύθηκε, και κάθε βράδυ περνούσε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο για να είναι μαζί της. Η Ηρώ με μόνη βοηθό την πιστή τροφό της, άναβε μία λάμπα κάθε νύχτα στην κορυφή του πύργου της, για να τον οδηγεί, και η ίδια τον υποδεχόταν στην ακτή.

Πριν όμως ξημερώσει ο Λέανδρος επέστρεφε στη Άβυδο προκειμένου να επανέλθει το επόμενο βράδυ. Κάποτε όμως ήρθε η άσχημη εποχή του Χειμώνα και οι δύο εραστές υποβλήθηκαν στον σκληρό χωρισμό με την αμοιβαία όμως υπόσχεση να επαναβρεθούν στις αρχές της επόμενης Άνοιξης. Παρά ταύτα όμως το επόμενο βράδυ συνέβει το μοιραίο. Είτε διότι η Ηρώ λησμόνησε τις υποσχέσεις της και ήθελε πάλι τον Λέανδρο κοντά της, είτε διότι η γριά τροφός παρασύρθηκε απο συνήθεια, ο λύχνος βρέθηκε και πάλι αναμμένος.

Ο Λέανδρος όταν τον είδε από την Άβυδο εξέλαβε το φως ως ερωτική πρόσκληση. Αμέσως έπεσε στη παγωμένη και ανεμοδαρμένη θάλασσα για να μεταβεί στη φίλη του. Ενώ όμως εκείνος πάλευε με τα κύματα ο άνεμος έσβησε τον λύχνον οπότε έχασε τον προσανατολισμό του και παρασυρόμενος από τα κύματα πνίγηκε. Το πρωί το πτώμα του ξεβράστηκε στη ακτή της Σηστού. Αλλόφρων η Ηρώ όταν έμαθε το δυστύχημα έσπευσε και ρίχθηκε στη θάλασσα αγκαλιάζοντας τον νεκρό αγαπημένο της και βυθίστηκαν στην αιώνια αγάπη τους. Αργότερα οι τραγικοί αυτοί εραστές εκβράστηκαν αγκαλιασμένοι στην ακτή.

Εκεί λοιπόν ανάμεσα σε μύθους, ποιήματα και τραγούδια, τα μικρά παιδιά άφησαν, σε ακόμα μια κίνηση συμβολισμού, μικρά χάρτινα καραβάκια να ταξιδέψουν στα ανοιχτά της θάλασσας όπως και αυτά θα ανοιχτούν μεγαλώνοντας στον στίβο της ζωής, ενώ μαζί με τους γονείς τους άφησαν να ανέβουν ψηλά στο ουρανό πολύχρωμα αερόστατα, όπως ψηλά τους εύχονται όλοι οι υπεύθυνοι του σταθμού να φτάσουν στην ζωή τους.

Στο τέλος της εκδήλωσης και σε εορταστική ατμόσφαιρα οι μικροί απόφοιτοι με τους γονείς τους, παρέλαβαν τα αναμνηστικά τους σε κλίμα συγκίνησης από τους εκπαιδευτικούς του Δον Πινέλο.